ευαρδής

εὐαρδής, -ές (Α)

1. αυτός που αρδεύεται, που ποτίζεται καλά («εὐαρδὴς γῆ», Αγαθ.)

2. αυτός που αρδεύει, που ποτίζει καλά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -αρδης (< άρδω), πρβλ. νεο-αρδής].